شهر زیرزمینی اویی از شگفت‌انگیزترین آثار تاریخی ایران و جهان است که در دل شهر نوش‌آباد کشف شده. این شهر در عمق حدود ۴ تا ۱۸ متری زیر زمین ساخته شده و معماری پیچیده‌ای دارد؛ شامل اتاق‌ها، راهروهای تو در تو، تالارها، چاه‌های تهویه، سیستم نورگیر، تله‌های دفاعی و حتی محل اختفای آذوقه. ساخت این مجموعه به دوره ساسانیان تا ایلخانی نسبت داده می‌شود و مردم در دوران ناامنی‌ها، به‌ویژه حملات مغول، به آن پناه می‌بردند.
نکته جالب‌تر، دلیل نام‌گذاری آن است. واژه «اُویی» از کلمه محلی «او» به‌معنای آب گرفته شده و اشاره دارد به اینکه این شهر در کنار قنات‌ها ساخته شده و یکی از راه‌های ورودی آن از دل قنات‌ها بوده است. این اتصال به آب باعث پایداری هوای داخل مجموعه، امکان شست‌وشو و حتی ذخیره آب آشامیدنی بوده.
تا پیش از سال ۱۳۸۳، کسی از وجود این شهر پنهان خبر نداشت. کشف اتفاقی آن هنگام لوله‌کشی آب در خانه‌ای مسکونی، انقلابی در باستان‌شناسی ایران ایجاد کرد. امروزه بخشی از این شهر برای بازدید عموم بازسازی و ایمن‌سازی شده و به یکی از جاذبه‌های بی‌نظیر گردشگری تبدیل شده است.
اُویی نمونه‌ای واقعی از درایت، هوش دفاعی و معماری سازگار با اقلیم در ایران باستان است؛ جایی که مردم، زیر زمین امنیت و زندگی را معنا کرده‌اند.