مسجد جامع نوش‌آباد یکی از کهن‌ترین بناهای مذهبی این شهر است که قدمت آن به قرن هفتم هجری قمری و دوران ایلخانان مغول می‌رسد. این مسجد نه‌تنها محلی برای عبادت، بلکه قلب تپنده فرهنگی و اجتماعی شهر در طول تاریخ بوده است. ساختمان مسجد با آجر ساخته شده و معماری آن آمیزه‌ای از سادگی کویری و زیبایی اصیل اسلامی است.
در مرکز بنا، یک شبستان بزرگ با سقفی گنبدی‌شکل و ستون‌های آجری دیده می‌شود. محراب این مسجد با گچ‌بری‌های زیبایی تزئین شده و رو به قبله قرار دارد. تزئینات گچی، قوس‌های رومی، و طاق‌های بلند از ویژگی‌های چشمگیر معماری آن است. به‌رغم سادگی ظاهری، فضایی معنوی و آرامش‌بخش در درون مسجد حاکم است که بازدیدکننده را مجذوب می‌کند.
این مسجد طی قرون متمادی، چند بار مرمت شده و هنوز هم در ایام خاص مانند محرم، رمضان و اعیاد اسلامی، محل برگزاری نماز جماعت و مراسم مذهبی مردم محلی است. هیچ نشانه‌ای از تجمل در بنا دیده نمی‌شود، اما دقیقاً همین سادگی است که به آن زیبایی می‌بخشد.
در حیاط مسجد، حوضی با آب‌نما قرار دارد که در گذشته برای وضو گرفتن استفاده می‌شده. همچنین، از نظر استراتژیک، موقعیت مسجد به‌گونه‌ای است که در قلب بافت تاریخی نوش‌آباد قرار دارد و دسترسی آسانی به دیگر مکان‌های مهم شهر دارد.
مسجد جامع نوش‌آباد ترکیبی است از تاریخ، عبادت، هویت و معماری کهن؛ بنایی که همچنان زنده و فعال است.